Tuesday, June 29, 2010
ഞാന് തനിച്ചാണ്....
ഇവിടെ...ഈ തീരത്ത്..
ഞാന് തനിച്ചാണ്....
എന്നെ ചേര്ത്ത് പിടിച്ചിരുന്ന
നിന്റെ കൈകളുടെ
തണുപ്പും ഞാന് അറിയുന്നില്ല..
എന്റെ കവിളില് നിന്
ചുണ്ടിന്റെ സ്പര്ശനം ഇല്ല..
എന്റെ കാതുകളില്
നിന് കിന്നര മൊഴികളില്ല..
നീ എനിക്കിന്ന് വെറും
അന്യമായവന് ...
നിന്റെ ഓര്മകളില്
ഞാന് വെറുമൊരു പൂ മാത്രം.
വിടര്ന്നു കൊഴിഞ്ഞ ഒരു പാവം പൂ
ഈ മണല് തരികള്
എന്റെ പാദത്തില് ചുംബിക്കുമ്പോള്...
ഞാനും നീയും എത്ര പിന്നിട്ട
ദൂരമണിതെന്നു ഞാന്
അറിയാന് ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ല...
നഷ്ടങ്ങളെല്ലാം മനസ്സിന്റെ
കോണിലെ നൊമ്പരങ്ങള് മാത്രം...
വിട തരൂ..
മരണത്തിന് മടിയിലെക്കെതുവാന്
ഒരു വെമ്പലോടെന് മനം തുടിക്കവേ...
പിറകെ നിന്നരുടെയോ വിരല് സ്പര്ശനം
മൃദുവയെന് തോളില് പതിച്ചു..
തിരിഞ്ഞു നോക്കതെയെന്
യാത്ര തുടരവേ..
വീണ്ടും പിന്വിളി..
അരുതേ സഖീ...ഞാന്
പോയിടട്ടെ...
കൂട്ടിക്കുറക്കുവാന് ഇല്ലിനിയോന്നുമേ...
ഇനിയെനിക്കാവില്ല നിന് വിളി കേള്ക്കുവാന്
ഇനിയൊരു ജന്മവും വേണ്ടെനിക്കിവിടെ...
സ്വാര്ത്ഥ മോഹങ്ങളും..
വ്യര്ത്ഥ ചാപല്യവും..
കൂടിക്കുഴകുമീ ജീവിതയാത്ര
ഇവടെ അസ്തമികട്ടെ...
വിട തരൂ..ഇനി നിന്റെ
നനവാര്ന്ന മിഴികലെന്
കരളിനെ ഈറനനിയിക്കയില്ലോരിക്കലും...
ഒരു വെമ്പലോടെന് മനം തുടിക്കവേ...
പിറകെ നിന്നരുടെയോ വിരല് സ്പര്ശനം
മൃദുവയെന് തോളില് പതിച്ചു..
തിരിഞ്ഞു നോക്കതെയെന്
യാത്ര തുടരവേ..
വീണ്ടും പിന്വിളി..
അരുതേ സഖീ...ഞാന്
പോയിടട്ടെ...
കൂട്ടിക്കുറക്കുവാന് ഇല്ലിനിയോന്നുമേ...
ഇനിയെനിക്കാവില്ല നിന് വിളി കേള്ക്കുവാന്
ഇനിയൊരു ജന്മവും വേണ്ടെനിക്കിവിടെ...
സ്വാര്ത്ഥ മോഹങ്ങളും..
വ്യര്ത്ഥ ചാപല്യവും..
കൂടിക്കുഴകുമീ ജീവിതയാത്ര
ഇവടെ അസ്തമികട്ടെ...
വിട തരൂ..ഇനി നിന്റെ
നനവാര്ന്ന മിഴികലെന്
കരളിനെ ഈറനനിയിക്കയില്ലോരിക്കലും...
Subscribe to:
Posts (Atom)