അവനോ…അവളോ….

ആദ്യമായ്

കണ്ണുകളിൽ
ചൂഴ്ന്നു നോക്കി
പ്രേമാസ്ത്രമെയ്തതു
ആര്….

നെഞ്ചകം പിളർന്ന്
ചെമ്പരത്തിപ്പൂവല്ലതിൽ
എന്നു ചൊല്ലിയതാര്…

വിവശമാം ചൊടികളിൽ
തേനൂറും രുധിരം
നുണഞ്ഞതാര്…

നിശയുടെ ഇരുണ്ട
യാമത്തിലൊന്നിൽ
കാമത്തിൻ പുതപ്പിനാൽ
മേനിയെ പുണരാൻ
കൊതിച്ചതാര്..

പിന്നെ…
ക്യാമറക്കണ്ണിൽ തിളങ്ങിയ
വികാരത്തിൻ കുത്തൊഴുക്കിനെ
നെടുവീർപ്പിൽ ഒതുക്കി
അകലെനിന്നും വരുന്ന
തീവണ്ടിച്ചൂളത്തിനു
കാതോർത്ത്
പാളത്തിൽ ശിരസ്സു നീട്ടിയതാര്..

അവനോ അവളോ…..

മഞ്ഞിൽ പൂത്ത മന്ദാരപ്പൂ…

മഞ്ഞിന്റെ പുതപ്പു വകഞ്ഞുമാറ്റി
കുഞ്ഞിക്കണ്ണുകൾ ചിമ്മി
സുഗന്ധമാം അമ്മിഞ്ഞപ്പാലിൻ
നനവൂറും ചൊടികളിൽ
മന്ദസ്മിതവുമായി
അവൾ….
മഞ്ഞിൽ പൂത്ത മന്ദാരപ്പൂ…
അവളുടെ കുഞ്ഞുദലങ്ങളിൽ
മഞ്ഞിൻ കണങ്ങളുടെ തുടുപ്പ്..
മിഴികളിൽ ഉദയസൂര്യനെ
കണ്ട പകപ്പ്…

ചില്ലയിൽ ശ്രുതി പകരും
കൊച്ചോലക്കുരുവിയെ നോക്കി
കുണുങ്ങിച്ചിരിച്ച്
ആലസ്യമില്ലാത്ത മിഴികളിൽ
ആഹ്ലാദവുമായി
എന്റെ മന്ദാരപ്പെണ്ണപ്പോൾ
പൊന്നോമനയെ
ആശ്ലേഷിച്ചു…
ഒരു ധന്യയായ മാതാവിനെപ്പോൽ….

നിലാവില്‍ ആലോലമാടി...
നിരന്നൂ താരകങ്ങള്‍...
നിന്‍ പുഞ്ചിരി കാണാന്‍
എന്‍ പൊന്‍ കുരുന്നെ...
നിന്നിളം ചുണ്ടില്‍ നിന്നൂറും
തേനിന്‍ മാധുര്യം
കാണിക്ക വയ്ക്കാം ഞാന്‍
വെന്‍ തിങ്കളിനായ്
മയങ്ങൂ എന്‍ മടിയില്‍..
അമൃത് ച്ചുരതട്ടെ ഈയമ്മ ..
നൂറു സൂര്യനെ കണി കാണാന്‍
ഉണരേണം നീയിനിയും ..

എന്റെ സ്വപ്നങ്ങളില്‍ നിന്നും
നിണം ഒഴുകുന്നു...
അതിന്റെ തുള്ളികള്‍ എന്റെ
നാവില്‍ സ്പര്‍ശിച്ചപോള്‍
അതിനു ഉപ്പിന്റെ ച്ചുവയില്ല...
തേനിന്റെ മാധുര്യം...
എന്റെ സ്വപ്‌നങ്ങള്‍
ഇത്ര മധുരമായിരുന്നുവോ..

ഞാന്‍ തനിച്ചാണ്....

ഇവിടെ...ഈ തീരത്ത്..
ഞാന്‍ തനിച്ചാണ്....
എന്നെ ചേര്‍ത്ത് പിടിച്ചിരുന്ന
നിന്റെ കൈകളുടെ
തണുപ്പും ഞാന്‍ അറിയുന്നില്ല..
എന്റെ കവിളില്‍ നിന്‍
ചുണ്ടിന്റെ സ്പര്‍ശനം ഇല്ല..
എന്റെ കാതുകളില്‍
നിന്‍ കിന്നര മൊഴികളില്ല..
നീ എനിക്കിന്ന് വെറും
അന്യമായവന്‍ ...
നിന്റെ ഓര്‍മകളില്‍
ഞാന്‍ വെറുമൊരു പൂ മാത്രം.
വിടര്‍ന്നു കൊഴിഞ്ഞ ഒരു പാവം പൂ
ഈ മണല്‍ തരികള്‍
എന്റെ പാദത്തില്‍ ചുംബിക്കുമ്പോള്‍...
ഞാനും നീയും എത്ര പിന്നിട്ട
ദൂരമണിതെന്നു ഞാന്‍
അറിയാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ല...
നഷ്ടങ്ങളെല്ലാം മനസ്സിന്റെ
കോണിലെ നൊമ്പരങ്ങള്‍ മാത്രം...

വിട തരൂ..

മരണത്തിന്‍ മടിയിലെക്കെതുവാന്‍
ഒരു വെമ്പലോടെന്‍ മനം തുടിക്കവേ...
പിറകെ നിന്നരുടെയോ വിരല്‍ സ്പര്‍ശനം
മൃദുവയെന്‍ തോളില്‍ പതിച്ചു..
തിരിഞ്ഞു നോക്കതെയെന്‍
യാത്ര തുടരവേ..
വീണ്ടും പിന്‍വിളി..
അരുതേ സഖീ...ഞാന്‍
പോയിടട്ടെ...
കൂട്ടിക്കുറക്കുവാന്‍ ഇല്ലിനിയോന്നുമേ...
ഇനിയെനിക്കാവില്ല നിന്‍ വിളി കേള്‍ക്കുവാന്‍
ഇനിയൊരു ജന്മവും വേണ്ടെനിക്കിവിടെ...
സ്വാര്‍ത്ഥ മോഹങ്ങളും..
വ്യര്‍ത്ഥ ചാപല്യവും..
കൂടിക്കുഴകുമീ ജീവിതയാത്ര
ഇവടെ അസ്തമികട്ടെ...
വിട തരൂ..ഇനി നിന്റെ
നനവാര്‍ന്ന മിഴികലെന്‍
കരളിനെ ഈറനനിയിക്കയില്ലോരിക്കലും...

എങ്ങനെ ഞാൻ പറയും
സഖേ എൻ
മനസ്സിൽ നിറയും ഈ പ്രണയം
എങ്ങനെ ഞാൻ പറയും
നിന്നോടെൻ
ആത്മാവിൽ തുളുമ്പുമീ
അനുരാഗം……

നീയടുത്തെത്തുമ്പോൾ
താളത്തിൽ മുറുകുമെൻ
ഹ്രദയത്തിൽ സ്പന്ദനം
കേൾക്കുന്നില്ലേ
നീ അറിയുന്നില്ലേ…

നിൻ വിരൽ തൊടുമ്പോൾ
പാതിയടയുമെൻ
മിഴിപ്പൂക്കൾ തൻ നാണം
കാണുന്നില്ലേ
നീ അറിയുന്നില്ലേ…

മരണത്തിന്റെ മണം..
അത് മനസ്സിന്റെ
ഇടനാഴിയിലൂടെ...
അരിച്ചിറങ്ങുന്നു...
കണ്ണിനു ചുറ്റും
പരക്കുന്ന കൂരിരുട്ടില്‍...
കാലന്റെ ചിരി..അല്ല
അട്ടഹാസം..
പുകയുന്ന ചന്ദനത്തിരിചുരുളുകള്‍
ചുറ്റും കളം വരയ്ക്കുന്നു.

ഇന്നും ഞാന്‍ അവളെ കണ്ടു...
എന്റെ യാത്രക്കിടയില്‍..
അവളുടെ കൈയില്‍ ഒരു
നനഞ്ഞ തൂവാലസഞ്ചി...
നീട്ടിയ സഞ്ചിയില്‍
വെറും ഏഴോ എട്ടോ നാണയങ്ങള്‍ ...
അവള്‍ അടുത്ത് വന്നപ്പോള്‍
വിയര്‍പ്പിന്റെ മണം..
പക്ഷെ അവളുടെ സ്വരം...
അതിന്റെ സുഗന്ധം ..
ഒന്ന് വേറെ തന്നെ...

ഈ മഴയിൽ...ഈ രാത്രിമഴയിൽ
കുളിരുന്നു ഞാൻ...
ഇലച്ചാർത്തിൽ
ശ്രുതിയുണർത്തി
താളത്തിൽ പെയ്യുമീ
മഴയിൽ അലിയുന്നു ഞാൻ....
പുലരുമ്പോൾ ശോകാർദ്രയായ്
വി്ട പറഞ്ഞകലുമ്പോൾ
നിന്നെ കാത്തിരിപ്പൂ‍ൂ ഞാൻ...

നീ......

അന്ന് നീയെന്റെ അരികിലെത്തുമ്പോൾ
ഞാൻ കരുതി
എന്റെ ദു:ഖങ്ങളെ നീ
മാറോടു ചേർത്തു എന്ന്
ഒരു മഹാമാരിയായ് എന്നിൽ നീ
പെയ്തിറങ്ങുമ്പോൾ
നിന്നിൽ വെറുമൊരു മ്ഴത്തുള്ളിയുടെ
നൈർമ്മല്യം ഞാൻ ആസ്വദിച്ചു
അറിഞ്ഞില്ലാ ഞാൻ നീയെന്റെ
ദു:ഖങ്ങളെ ക്കാൾ
നിന്റെ വികാരങ്ങ് ൾക്കടിമയായിരുന്നു എന്ന്
ഇന്നെ നീയെന്നെ
വലിച്ചെറിയുമ്പോൾ
നിന്നിലെ ക്രൂരതയുടെ മുഖം
ഞാൻ തിരിച്ചറിയുന്നു
നിന്നോടൊപ്പമുള്ള
പലനിഴലുകളിലും
ഞാൻ എന്നെത്ത്ന്നെ
തിരിച്ചറിയുന്നു

പ്രണയ സ്പന്ദനങ്ങള്‍

എന്നിലെ രക്തത്തിന്റെ ഓരോ തുള്ളിയും
പേനയിൽ നിറച്ചു
ഞാനെഴുതി….ഇതു നിനക്കുള്ള
എന്റെ പ്രണയസ്പന്ദനങ്ങ്ളാകുന്നു
ഇത് എന്റെ ജീവന്റെ
മോഹത്തുടിപ്പുകളാകുന്നു
ഒരു പരിഹാസച്ചിരിയോടെ
നീ പറഞ്ഞകന്നു
അവ വെറും ചെമ്പരത്തിപ്പൂക്കളാണെന്ന്
എങ്കിലും
ഇനിയും ഞാനെഴുതും
എന്നിലെ ഈ പ്രണയസ്പന്ദനങ്ങളുടെ
ഓരോ തുള്ളിയും
അവസാനിക്കും വരെ……….

എനിക്കൊരു മയിലാകണം
ഉരുണ്ടുകൂടുന്ന കാർമേഘത്തെ
ഒതുക്കി നിർത്തി
മാനത്തു നിന്നടരുന്ന
ആദ്യത്തെ അശ്രു ബിന്ദു
ഏറ്റുവാങ്ങാൻ

എനിക്കു മഴയാകണം
വിശാലമായ ഈ ഭൂമിയെ
പ്രണയിക്കാൻ

എനിക്കൊരു പൂവാകണം
പകൽ മുഴുവൻ സൂര്യനെ പ്രണയിച്ച്
രാത്രിയുടെ നിശബ്ദതയിൽ
ചന്ദ്രന്റെ മാറിൽ മയങ്ങി
ജീവൻ ത്യജിക്കാനായി

പിന്നെ എനിക്കു ഞാനാവണം
എന്റെ സ്വപ്നങ്ങളിൽ
മയങ്ങാൻ…….

മഴയുടെ പ്രണയം...

മണ്ണിന്റെ മാറിലേക്കിറങ്ങിച്ചെല്ലുമ്പോൾ
മഴ മന്ത്രിച്ചു………
നിന്നെ ഞാൻ പ്രണയിക്കുന്നു…..
എന്റെ പ്രണയം
നിന്നിലേക്ക് പെയ്തിറങ്ങുന്നു……..
നിന്നെ ഞാൻ പുണരുമ്പോൾ
വസന്തം ചിരിക്കുന്നു…..
നിന്റെ മേനിയിൽ
ഞാൻ ചാർത്തിയ ഹരിതപട്ടിനാൽ
നിന്റെ സൌന്ദര്യം അവർണ്ണനീയം…..
പ്രണയതീവ്രതയിൽ
ഒരു ഭ്രാന്തനാകും മുമ്പേ
എന്നെ നീ പ്രണയിക്കൂ........

ഞാനും നീയും

ഇന്ന് നീ……
എന്റെ കിനാവുകളിൽ
പെയ്തൊഴിഞ്ഞ
ഒരു മാരിമുകിലാണു നീ
എന്റെ മനസ്സിന്റെ വ്യഥ തൻ
ചുഴിയിൽ പെട്ടുഴലുന്ന തിരമാല നീ
എന്റെ കണ്ണുനീരിൻ
അഗ്നിയെ ചുംബിച്ച ശലഭമാണു നീ ..........
ഇന്നു ഞാൻ ....
നിന്റെ മിഴികളിൽ നിന്നും
അടർന്നു വീഴുന്ന്
ഒരു നൊമ്പരത്തിപ്പൂ ഞാൻ
നിന്റെ മനസ്സിൽ ലഹരി നിറച്ചു
അതിൽ നിന്നെ ഉറക്കിക്കിടത്തി
താരാട്ടു മൂളുന്നാ
ഒരു കുഞ്ഞു പനിനീർ പ്പൂ ഞാൻ ...........
ഇന്നലെ നാം .....
നിലാവിൽ നിഴലുകൾ നോക്കി
ആദ്യം വിരിയുന്ന പൂമൊട്ടിന്റെ
വിശുദ്ധിയോടെ
എന്നും സംഗമിച്ചവർ നാം..............

എന്‍റെ പ്രണയം...

എനിക്ക് പ്രണയമാണ്...
പച്ചില ചാര്‍ത്തില്‍
തങ്ങി നില്‍ക്കുന്ന
മഞ്ഞുകണങ്ങളോട് ...
വിശുദ്ധിയോടെ..
വിടരാന്‍ കൊതിച്ചു നില്കും
പൂ മുകുളങ്ങളോട്..
നെറ്റിയില്‍ പറന്നു വന്നു
ഉമ്മ വക്കും
അപ്പൂപ്പന്‍ താടികളോട്...
പിന്നെ..
കൊഞ്ചി വരും
ചാറ്റല്‍ മഴയോട്...
ഈ പ്രണയങ്ങളെ...
ഞാന്‍ എന്‍ നെഞ്ചോട്‌
ചേര്‍ക്കുന്നു...

ഇന്ന് നീ അസ്തമനത്തിനു
സാക്ഷി യാവുമ്പോൾ
ഈ പകലിൻ ചിതയിൽ
ഞാൻ എരിഞ്ഞടങ്ങിയിരിക്കും
നിനക്കയുള്ള എൻ ആത്മ്ബലി
സ്വീകരിക്കുക
നാളെ നീ ഇരുട്ടിനെ നോക്കുക
അവിടെ മിന്നിത്തിളങ്ങുന്ന
ഒരു മിന്നാമിന്നിയായി
ഞാനുണ്ടാകും
നീയെവിടെ യാത്ര പോയാലും
നിൻ കളിയോടത്തിൻ കീഴെ
ഒരു കൈത്താങ്ങായ്
ഞാനുണ്ടാകും..
നാളെ നിനക്കായ് ഉദയം
പൂ ചൊരിയട്ടെ
ഒരായിരം നിശാഗന്ധികൾ
സുഗന്ധം പരത്തട്ടെ
ഈ ആത്മാർപ്പണം
നിനക്കു വേണ്ടി മാത്രം….

നിലാവില്‍ ഒരു
അപ്പൂപ്പന്‍ താടിയായി..
ഒഴുകി നടക്കുമ്പോള്‍
എന്നെ തേടി വന്ന
ഒരു കരംഞാന്‍ കണ്ടു...
അത് നിന്റെതായിരുന്നു...
ആ വിരല്‍തുമ്പില്‍ തൂങ്ങി...
നിന്‍ കവിളിനോട് ചേരാന്‍
ഞാന്‍ ആഗ്രഹിച്ചു...
പെട്ടെന്ന്
എന്നെ കടന്നുപോയഒരു
വാല്‍ നക്ഷത്രത്തിന്‍ ശോഭയില്‍
ഞാന്‍ കണ്ടു...
ഒരായിരം അപ്പൂപ്പന്‍ താടികള്‍
അവയ്ക്ക് പിന്നില്‍ നിന്റെ മുഖം
ഒളിച്ചിരിപ്പുണ്ടായിരുന്നു....

നന്ദി ...അത് ഞാന്‍ ചൊല്ലാനോ
നിന്നോട് ???
എന്തിനു?
നീയെനിക്കാര്?
അല്ലെങ്കില്‍ ഞാന്‍ നിനക്കാര് ?
നിന്റെ സൗഹൃദം ...അത്
വെറുമൊരു മിഥ്യ ....
നാം വെറും അപരിചിതര്‍...
ഒരു വിളിക്കപ്പുറം
ഇതുവരെ കണ്ടുമുട്ടത്തവര്‍
പങ്കു വച്ച നിമിഷങ്ങള്‍ ഒന്നും
നമ്മുടെ സ്വകാര്യമയിരുന്നില്ലലോ
എങ്കിലും....
ഒരിക്കലും പ്രണയം കടന്നുവരാത്ത
നമ്മുടെ സൗഹൃദം
അതെനിക്ക് നിധി തന്നെ..
സത്യമായ മിഥ്യ...
നീ കടന്നുപോവുമ്പോള്‍
ഞാന്‍ വേദനിക്കില്ല
കാരണം
നിന്നെ ഞാനറിയില്ല...
പക്ഷെ...
നിന്റെ സൗഹൃദം
അത് നഷ്ടപെടുമ്പോള്‍
എന്നെതന്നെ ഞാന്‍
നഷ്ടപെടുതും.....
നിന്റെ സ്നേഹം നിറഞ്ഞിരുന്ന
സൌഹൃദത്തിനു
ഒരിക്കലും ഞാന്‍ നന്ദി
പറയില്ല

രാത്രിമഴയിൽ നനഞ്ഞ ശലഭം...

നിനച്ചിരിക്കാതെ പെയ്ത
ആ രാത്രിമഴ
അവൾ അന്നു ഒരു ഉന്മാദിനിയെപ്പോലെ
വാവിട്ടു കരയുകയായിരുന്നു
പാതി തുറന്ന ജനൽ പാളികളിലൂടെ
അവളുടെ രോദനത്തിന്റെ
ചീളുകൾ
എൻ കൈവെള്ളയിൽ
സ്വന്തമായ നിമിഷം....
അതിൽ വീണു പിടയുന്ന്
ഒരു ശലഭം...
മഴ നനഞ ആ ശലഭം.
അവന്റെ ആർദ്രമായ നോട്ടം...
അവനെന്റെ കവിളിൽ
പറന്നിരുന്നു
നനഞ്ഞൊട്ടിയ അവന്റെ
ചിറകുകൾ
എന്റെ നിശ്വാസത്തിൻ
ചൂടേറ്റ് ഉണർന്നു...
മഴ തോർന്നപ്പോൾ
പറന്നകലാൻ
മനസ്സില്ലാതെ
അവൻ യാത്രയായി
എന്റെ ജീവ്ൻ ഇപ്പോൾ
നിന്നിലാണെന്നു
എന്റെ കാതിൽ
അവന്റെ മന്ത്രണം
ഞാൻ പലവുരി കേട്ടൂ
പുനർജ്ജ്നിച്ച മഴകൾ
പുനർജ്ജ്നിച്ച മന്ത്രണങ്ങൾ
അവസാനം വിടപറഞ്ഞ
രാവുകൾ
എനിക്കൊരിക്കലൂം ഒരു
ശലഭത്തിൻ ജന്മം
കടമെടുക്കാവില്ലാലോ
ഇന്നലെ പെയ്ത
രാത്രിമഴയിൽ ഞാൻ
നനഞ്ഞില്ല,,,,
മറവി...
അതൊരു അനുഗ്രഹമാണു
പലപ്പോളും പല
പാതയിൽ നിന്നും
വ്യതിചലിക്കാൻ....
ഇന്നു ഞാൻ മറവിയുടെ
പാതയിലാണു..
അല്ല ..ഞാൻ ആ പാതയിൽ
സ്ഞ്ചാരം തുടങ്ങിയിട്ടേ ഉള്ളൂ..........

ദ്രുപദപുത്രി....

ആരാണാദ്യം
നീയോ ഞാനോ
മരണമെന്ന തിരിച്ചറിവിലേക്കു
ആദ്യം നടന്നു നീങ്ങുന്നവൾ
ഞാനായിരുന്നെങ്കിൽ
തുറന്ന മിഴികൾക്കു മുന്നിൽ
പരന്ന അന്ധകാരം മാത്രം
സ്വാർത്ഥതയെന്ന് അഹങ്കാരത്തിൻ
മഹാന്ധ്കാരം
അതിന്റെ മറനീക്കി
ഒരു വനവാസത്തിലേക്ക്
എനിക്കു യാത്രയാവണം
ഞാൻ നിനക്കാരാണു?
നീ എന്നെ അറിയുന്നുവോ
ഞാൻ
അരങ്ങിൽ പണയം വയ്ക്കപ്പെട്ട
പാവം ദ്രുപദപുത്രി
അഞ്ചുപേരുടെ
ഗർഭത്തെ ഉദരത്തിൽ
പേറിയവൾ
ഗാൺധീവമെയ്തെന്നെ പാർത്ഥ്ൻ
സ്വന്തമാക്കി
കല്ല്യാണസൌഗന്ധികം
തന്നെന്നെ ഭീമനും മോഹിപ്പിച്ചു
എന്റെ ഹ്രുദയവും പണയം വച്ച്
ധർമ്മിഷ്ടനായ യുധിഷ്ടിരനും
അതെ ..ഞാ‍ൻ പാവം പാഞ്ചാലി
ഇനിയുമെന്നെ അരങ്ങിലേക്കു
വലിച്ചിഴക്കരുതേ
അമ്മേ കുന്തീദേവീ
ഒരു പങ്കുവയ്ക്കപ്പെട്ട ഭിക്ഷയാവാൻ
ഇനിയുമെനിക്കു വയ്യ…

മോഹം

മങ്ങിയ മാനത്തു മയങ്ങാൻ മോഹം
മയങ്ങിക്കിടന്നെൻ സ്വപ്നങ്ങളെ
ഉണർത്താൻ മോഹം
മേഘശകലങ്ങൾക്കിടയിലൂടെ
വെള്ളിനൂലുകൾ കൊണ്ടെൻ
സ്വപ്നങ്ങൾക്കു കൊലുസു തീർക്കാൻ മോഹം...
മഞ്ഞിൻ ചിറകുകൾ നൽകിയെൻ
സ്വപ്നങ്ങളെ പറത്തുവാൻ മോഹം ................
മൌനത്തിൽ നിന്നുണരാൻ
മഞ്ഞുകണങ്ങൾക്കു മോഹം
അവയെ പുൽകാൻ
പുൽക്കൊടിത്തുമ്പിനും മോഹം

പുലര്‍കാലമഴയില്‍ നിന്നും
ഒരു മഴതുള്ളിയെന്‍
കണ്ണിമയില്‍ അടര്‍ന്നുവീണു
അത് നിന്റെ സ്നേഹമായിരുന്നു...
ഇമ ചലിപ്പിക്കാതെ..ഞാനിരുന്നു ....
ഇന്ന് നീയത് നിന്‍
കൈവിരലാല്‍ ഒപ്പിയെടുത്തു..
ഇനിയും മഴ വരും...
പക്ഷെ...
മഴത്തുള്ളികള്‍ സൂക്ഷിക്കാന്‍
എന്‍ കണ്ണുകള്‍ക്കാവില്ല

വിട..ഞാനുറങ്ങ്ട്ടെ

ഇതെന്റെ അവസാന യാത്ര
മരണത്തിലേക്കുള്ള യാത്ര
തണൽ വിരിച്ചു നിൽക്കുമീ
മരണമെന്ന ഗുൽമോഹറിനടിയിലൂടെ
നടക്കുകയാണിപ്പോൾ
എനിക്കു ചുറ്റും കരിപ്ന്തങ്ങളുമായി
ആർത്തട്ടഹസിക്കുന്ന ഭൂതങ്ങൾ
യമദേവന്റെ കിങ്കരന്മാർ
അവരുടെ അട്ടഹാസം
എന്റെ ചെവികൾക്കു
സാന്ത്വനമേകുന്ന പോലെ
വ്യർത്ഥമായൊരീ ജീവിതം അതിന്റെ
അന്ത്യയാമത്തിലെത്തുമ്പോളും
വേദനയോടെ
സ് നേഹത്തോടെ
പല പല മുഖങ്ങ്ൾ ചിരിക്കുന്നു
പൊള്ളുന്ന് ചൂടിന്റെ നിസ്സഹായതയോടെ
ഒരിറ്റു കണ്ണീരു പോലും
എനിക്കായാരും
പൊഴിക്കാതിരുന്നെങ്കിൽ
എന്നെ ആശ്ലേഷിക്കുന്ന
ഈ രോഗത്തെ പലരും
ഭയപ്പെടുന്നു
എന്റെ നെറുകയിൽ
മുത്തം നൽകാനായി
അവനിതാ വെമ്പുകയാണു
എന്റെ വിരൽത്തുമ്പിൽ
അവ്ന്റെ തണുത്ത സ്പർശം
ഞാനറിയുന്നു
ഞാനുറങ്ങാൻ പോവുകയാണു
എന്റെ കപോലങ്ങളിൽ
അവന്റെ മുഖം ചേർന്നിരിക്കുന്നു
എവിടെ നിന്നോ ഒരു തേങ്ങൽ
എന്നെ തേടി വരുന്നോ..
വിട..ഞാനുറങ്ങ്ട്ടെ
ഒരു പുനർജന്മത്തിനായി
ഞാൻ ഉറങ്ങ്ട്ടെ…….

എന്‍റെ നന്ദിത...

ജനുവരിയിലെ
മഞ്ഞു പെയ്യുന്ന ഈ പ്രഭാതത്തിനു
മിഴി കൊടുക്കാതെ
സുസ്മേര വദനയായി ..
ഒരു അദൃശ്യ ബിന്ദുവായി
നീയകന്നു
എന്‍റെ പ്രിയ കൂട്ടുകാരീ
എന്റെ നന്ദിത ...
എന്തിനൊരു സാരിത്തലപ്പിൽ
നീ നിന്റെ മുഖം ചേർത്തൂ
ഉത്തരം കിട്ടാത്ത ചോദ്യവുമായി
ഇവിടെയിതാ ഞാൻ‍ നിന്റെ ശ്രീ……
നിന്റെ ആത്മ മിത്രം എന്ന്
അഹങ്കരിച്ചിരുന്നവൾ
നിന്റെ നൊമ്പരങ്ങൾ കടലാസിൽ
പകര്‍ത്തുമ്പോൾ…
നിന്റെ കൈകൾ ചേര്‍ത്ത് പിടിച്ചവൾ
നിന്നിലെ വ്യഥയുടെ ഒരു കോണിൽപോലും
നിര്‍ത്താതെ എന്നെയെന്തേ
നീ വിട്ടകന്നു…
ഉദരത്തിൽ പേറിയ
അമ്മ തൻ‍ രോദനം
ഇനിയാരു കേള്‍ക്കാൻ‍ …
പിച്ച വക്കുമ്പോൾ‍ നിനക്ക്
താങ്ങായ നിന്ന‍ നിന്നച്ഛന്റെ
കൈ വിരലുകൾ‍ വിറക്കുന്നത്
നീ അറിയുന്നില്ലലോ…
നിൻ‍ പ്രണയ പങ്കാളിയെയും
നീ നിഷ്പ്രഭം കൈവെടിഞ്ഞു
ജനുവരി പൂക്കളിൽ‍ ഉതിരുന്ന
മഞ്ഞുകണങ്ങളിൽ നിന്റെ
നനവാര്‍ന്ന സാമീപ്യം കൊതിച്ചുകൊണ്ട്ഇവിടെ ഇതാ നിന്റെ ശ്രീ….

ഹേ ധരിത്രി ......

ഹേ ധരിത്രി .നിന്നിലെ ഗാന്ധാരി
ഇന്നും കണ്ണീർ തൂകുന്നു…
പാതിവ്രത്യത്തിൻ മഹത്ത്വത്തിനായി
കണ്ണുകൾ മൂടിക്കെട്ടുമ്പോൾ
പാവം അറിഞ്ഞിരുന്നുവോ
ഇവിടെ പലരും അന്ധരാണെന്ന്
അടങ്ങാത്ത വിശപ്പിൻ നോവിനേക്കാൾ
കാമത്തിന്റെ കരാളഹസ്തങ്ങളിൽ
ഞെരിഞമരുന്ന പിഞ്ചു പൈതങ്ങൾ
സ്ത്രീയേക്കാൾ പരിശുദ്ധി
കനകത്തിനാണെന്നു കരുതുന്നവർ
നിന്നിലെ ശക്തി മുഴുവൻ
സ്വീകരിക്കുവാൻ
നിൻ മുന്നിൽ വിവസ്ത്രനായി
നിന്റെ ഏതു മകൻ വന്നാലും
നീ കൺ തുറക്കാതിരിക്കുക
കാരണം നീ ഗാന്ധാരിയാണ`
യുദ്ധക്കളത്തിൽ തളർന്നുവീണ
മക്കൾക്കുവേണ്ടി…
കരയാൻ മാത്രം വിധിക്കപ്പെട്ടവൾ
നിന്റെ കണ്ണിർ വീണു കുതിരുന്ന
ആ കറുത്ത തൂവാല
നിന്റെ അലങ്കാരമായി തന്നെ ഇരിക്കട്ടെ

Love

I moved a bit
But you pulled me back
I tried to be away
But you rest my head on ur chest
I feel the strength of ur hand
Embracing me deeply
I feel a feather myself
Wts this relation
That I couldn’t find out
I know we will never be together
The smiles that we sharedthat filled my life with glee
Each day went on
And we as usual
This love is a miracle..
The truth is that I don’t know why I love you?
I just know I love you
I don’t even know how much I love you
I just know I will love you forever
I hope that you’re telling the truth
when you say that you love me.
Please tell me you feel the same?

ഇന്നലെ കണ്ട സ്വപ്നത്തിന്‍

കണികകള്‍ ...

എന്‍ വദനത്തില്‍ അരുണിമ തീര്‍ത്തു...

എന്‍റെ നയനങ്ങള്‍ താരകപ്പൂക്കളായി .....

എന്‍ നിശ്വാസങ്ങള്‍ പളുങ്ക് മണികളായി...

.ഇനിയൊരു പുനര്‍ജ്ജന്മം വേണ്ടെനിക്ക്.....

ഈ സ്വപ്നങ്ങളുടെ സുഗന്ധം മാത്രം മതി.....

വിഷാദം…വിരഹം…

മനസ്സിന്റെ കോണിൽ മയിൽ‌പ്പീലിയായി
നിൻ മുഖം ഒളിച്ചിരുന്നു..
ഒരു മൌനസങ്കല്പത്തിൽ വിടർന്നൊരു
പൂവായ്
നീയെന്നുള്ളീൽ തപസ്സിരുന്നു
നിൻ ദലങ്ങളിലെ മഞ്ഞുകണങ്ങളിൽ
മുത്തമിട്ടോമനിച്ചു ഞാൻ
ഏറെ പ്രതീക്ഷകൾക്കപ്പുറം തീർത്ത
സ്വർണ്ണകുടീരത്തിൽ ഞാനിരുന്നു
നിന്നെ കാണുവാൻ. മൊഴിയൊന്നു കേൾക്കാൻ
മാത്രമീ ജന്മമെന്നോർത്തുപോയി

ബന്ധങ്ങൾക്കപ്പുറം ബന്ധനം തീർക്കുന്ന
വെറുമൊരു പഞ്ചവർണ്ണക്കിളിയായി ഞാൻ
ചിറകു കുടയുമ്പോൾ പൊഴിയുന്ന തൂവലോ
നമ്മുടെ സ്വപ്നത്തിൻ തൂലികയായ്
യാമങ്ങൾ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ
കൊഴിഞ്ഞ് നിൻ ദലങ്ങളിൽ
വേർപാടിൻ നൊമ്പരം കണ്ടുനിന്നു
പുതിയൊരു സൂര്യനെ വരവേൽക്കുവാൻ നിൻ
സഖികളാം മൊട്ടുകൾ കാത്തുനിന്നു
വീണ്ടും വിഷാദം..എൻ മിഴികളിലും
മനക്കോണിലും നിന്നോർമ്മ മാത്രമായി
ജീവിതമാകുന്ന് യാത്രയിൽ നാം
കാണും സ്വപ്നങ്ങളെല്ലാം
വെറും പൂക്കൾ മാത്രം..വിടർന്നു കൊഴിയുന്ന പൂക്കൾ…..

ആദ്യം ഈ വിരിഞ്ഞ പൂക്കളുടെ മണം ആസ്വദിക്കൂ......അവയെ കൈക്കുടന്നയിൽ വാരിയെടുത്തു ഹ്രദയത്തോടു ചേർത്തു പിടിക്കൂമ്പോൾ ഓർക്കുക ഈ നിശാഗന്ധിയും എന്നും നല്ല കൂട്ടുകാരിയായി ഉണ്ടാകും...എന്നും ... ഏപ്പോളും....

ഇതിൽ വിരിയുന്ന ഓരൊ ദലങ്ങളും എന്റെ ആതമാവിന്റെ നിശ്വാസങ്ങളാണ്. എന്റെ നൊമ്പരങ്ങളാണ്. എന്റെ സന്തോഷങ്ങളാണ്.

ഈ ബ്ലോഗ് എന്റെ സുഹ്രുത്തിനു ഞാൻ സമർപ്പിക്കുന്നു.. കാരണം ഇതിന്റെ മനോഹരമായ ഒരു ആശയം എനിക്കു തന്നത് എന്റെ ചങ്ങാതിയാണ്.